Τονωτικό, καλλυντικό και αντιβακτηριδιακό. Ελαιόλαδο για αθλητικό μασάζ και καλλωπισμό
Οι Αρχαίοι Έλληνες αθλητές, ξεκινώντας από τους Μινωίτες, πριν από τις ασκήσεις, άλειφαν το σώμα τους με ελαιόλαδο. Αυτό τους βοηθούσε στην προθέρμανση και την ελαστικότητα των μυών. Παράλληλα τους προστάτευε από τη σκόνη και τον ήλιο, εμποδίζοντας την απώλεια υγρών κατά την άσκηση. Φυσικά το αισθητικό αποτέλεσμα των αστραφτερών καλλίγραμμων και θελκτικών σωμάτων που αποτελούσαν αθλητικό πρότυπο, ήταν ένα ευχάριστο επακόλουθο του αγωνιστικού θεάματος. Μετά την άσκηση, απομάκρυναν το ελαιόλαδο μαζί με τις σκόνες και τον ιδρώτα, με ένα ειδικό εργαλείο την «στλεγγίδα».
Κατά τον ίδιο τρόπο, το χρησιμοποιούσαν για λόγους ατομικής καθαριότητας ή σε εντριβές, όταν μετά τα αγωνίσματα ή τη μάχη, ήθελαν να ξεκουράσουν και να τονώσουν τους μυς τους. Το χρησιμοποιούσαν ακόμα αρωματισμένο, στα μαλλιά τους και στα ρούχα τους. Οι πρακτικές αυτές, σήμερα εξηγούνται και επιστημονικά, γιατί γνωρίζουμε τις αντιβακτηριδιακές, αντιγηραντικές και καταπραϋντικές ιδιότητες που έχει το ελαιόλαδο για το δέρμα και τα μαλλιά.
Fun Fact: Ο Δημόκριτος έδινε μεγάλη σημασία στην επάλειψη του σώματος με λάδι για τη διατήρηση της υγείας. Όταν μάλιστα τον ρωτούσαν πώς μπορεί να είναι κανείς υγιής απαντούσε: «Μουσκεύοντας το εσωτερικό με μέλι και το εξωτερικό με λάδι».
Οι Μινωίτες γνώριζαν την χρήση του ελαιολάδου ως μέσου καλλωπισμού όπως αποδεικνύεται από τις πινακίδες της γραμμικής Β. Ειδικά για την εφαρμογή στο σώμα, έφτιαχναν ελαιόλαδα εμπλουτισμένα με αιθέρια έλαια αρωματικών βοτάνων και φυτών όπως τριαντάφυλλο, φασκόμηλο, κόλιανδρο, κουφοξυλιά και κύπερο, ονομάζοντας τα «Fεαλεφές» δηλαδή κατάλληλα, για χρήση στο σώμα. Οι καλύτεροι καταναλωτές του, ήταν οι Αιγύπτιοι.
