Με τις ελιές του, κουβεντιάζει, ξέρει, πότε και τι χρειάζονται. Παραγωγός Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζάκρου.
Ο κύριος Γιώργος, από μικρό παιδί του Δημοτικού σχολείου, ακολουθούσε τον πατέρα του Κώνσταντίνο, σε όλες τις αγροτικές εργασίες. Έτσι συνέδεσε την ελιά με την αγάπη, την έμπνευση, την ηρεμία, τη δημιουργία και την συμπόρευση. Εργάστηκε ως ασυρματιστής του Εμπορικού Ναυτικού και τώρα συνταξιούχος, στα 70 του, καλλιεργεί από αγάπη. Εύχεται στους φίλους καταναλωτές «Να νιώσουν και να αισθανθούν όπως νιώθω και όπως αισθάνομαι εγώ όταν το βάζω στο δικό μου τραπέζι.». Όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, χρησιμοποιεί το ελαιόλαδο σε κάθε πτυχή της ζωής, ως στοιχείο μιας ολόκληρης κουλτούρας. Από τη διατροφή και την φροντίδα της υγείας, μέχρι τις θρησκευτικές τελετές.
Με τις ελιές του κουβεντιάζει. Όπως και με την φροντίδα οποιουδήποτε ζωντανού πλάσματος, ξέρει πότε πρέπει να κάνει το κάθε τι. Αυτή η συνομιλία, η συνεργασία με τα δέντρα, σε συνδυασμό με το μικροκλίμα της περιοχής, το έδαφος και το νερό από την αστείρευτη πηγή της Ζάκρου, είναι μερικοί από τους λόγους που, για κείνον, κάνουν το Ζακρίτικο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ΠΟΠ Σητείας Λασιθίου Κρήτης, μοναδικό.
Μιλώντας για τη σύνδεση που νιώθει με τη Ζάκρο, διηγείται: «Στο Δημοτικό Σχολείο στη έκτη τάξη είχα μαλώσει με τον Δάσκαλο γιατί τον πείραζα και ήμουν κακός μαθητής. Μία μέρα μας έβαλε να γράψουμε έκθεση με θέμα ΄ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ΄. Έγραψα λοιπόν και εγώ: "Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας και περισσότερο γιατί είμαι Κρητικός και πιο πολύ γιατί είμαι Ζακρίτης." και παρέδωσα την κόλλα μου. Την άλλη ημέρα ήρθε ο Δάσκαλος όλο χαμόγελα να μας πει την βαθμολογία. Εγώ βούλιαξα στο θρανίο για να αποφύγω την βέργα του. Εκείνος με πλησίασε και όλο χαρά μου λέει... "μπράβο Γιωργάκη, σου έβαλα 10". Αυτό τα λέει όλα. Είμαι υπερήφανος για τον τόπο μου...»
